Rozdzial 20

-Ej, którym ręcznikiem mam wytrzeć ręce?-spytał, a ja zaczęłam się śmiać-No co?
-Nic-odpowiedziałam cały czas śmiejąc się-Po prostu myślałam, że coś się stało, a ty się o ręczniki pytasz.
-Dobra, tak serio to chciałem się tu jakoś zwabić-mruknął przyciskając mnie do ściany swoim ciałem.
-Po co?-zapytałam zaskoczona
-Po to-powiedział i pocałował mnie

   Po chwili zszedł z pocałunkami na moją szyję. Zamruczałam cichutko. Wspaniałe uczucie.
-Stęskniłem się-wymruczał mi do szyi
-Ja też-powiedziałam i pocałowałam go namiętnie w usta. Oplotłam nogami jego biodra, a jego ręce zacisnęły się na moich pośladkach. Powoli oddalił się od ściany i poszedł w kierunku mojego pokoju. Położył mnie na łóżku nieprzerywając pocałunku. Zaczął błądzić rękami po moim ciele.
-A mieliście być grzeczni-usłyszeliśmy i momentalnie oderwaliśmy się od siebie. Jaś usiadł na skraju łóżka, a ja nadal leżałam.
-No i co?-spytała moja mama.
Janek otworzył lekko usta. Chyba miał coś powiedzieć, ale nie wiedział co. Moja mama stała w drzwiach i patrzyła na nas z niedowierzaniem kręcąc głową. Chyba liczyła na jakieś wytłumaczenie. Jednak Jaś wyglądał tak śmiesznie, że zaczęłam chichotać.
-I z czego się tu śmiać, moja panno?-zapytała mama, a ja momentalnie spoważniałam. Mówiła tak do mnie tylko wtedy kiedy była strasznie zła-Chodź na chwile.
-Błagam-jęknęłam zakrywając twarz poduszką, a po chwili pokazując palcem na Jasia-To jego wina.
-Eh...-westchnęła opierając się o framugę-I co ja z wami mam zrobić?
Jaś tylko siedział i patrzył się w podłogę. Chyba było mu wstyd. Albo nie chciał pogarszać sytuacji.
-Jeszcze jeden taki numer i Janek przenosi się na kanapę w salonie-mruknęła moja mama zamykając drzwi. Odetchnęłam z ulgą. Bałam się, że każe Jasiowi wracać do domu.
-Dobra...To co robimy?-zapytałam uśmiechając się
-Nie wiem. Może obejrzymy jakiś film?-zaproponował kładąc się obok mnie. Kiwnęłam głową na znak zgody i wstałam z łóżka. Z biurka wzięłam laptopa i podałam go Jasiowi.
-Proponuje horror-mruknął wpisując coś w wyszukiwarce.
-Czemu?
-Bo wtedy się boisz i wtulasz się we mnie
Uśmiechnęłam się lekko.

Rzeczywiście. Przez cały film przytulałam się do Jasia. Kurde, jak on znajduje takie straszne horrory? Dużo ich oglądałam, ale z pewnością ten był najstraszniejszy. Kiedy skończyliśmy bałam się nawet pójść do łazienki. Jaś odłożył laptopa, a ja schowałam się pod kołdrę. Cholera, cholera, jak tu ciemno. Popatrzyłam w stronę okna.
-Boże!-wrzasnęłam podnosząc się z łóżka. Obok okna siedziała jakaś postać
-Co?-zapytał Jaś, który momentalnie znalazł się przy mnie. Popatrzyłam jeszcze raz w stronę okna. O boziu, to tylko ubrania.
-Nic-odpowiedziałam wciągając raptownie powietrze-Myślałam, że ktoś tam siedzi.
Jasiek zaczął się śmiać.
-Wiesz co...-mruknęłam chowając się pod kołdrę. Prawie na zawał umarłam, a ten sie śmieje. Kurde. Najgorsze jest to, że ja sie cały czas boję.
-Co ty sie tak chowasz?-zapytał odkrywając mnie. Złapałam za kołdrę i znowu się przykryłam-Ej!
Zamknęłam oczy próbując zasnąć. Nic z tego. Cały czas myślałam o tym horrorze. Cholera, nie mógł wybrać innego filmu?
-Ty serio sie tak boisz?-zapytał Janek podnosząc kołdre lekko do góry. Nie, kurde! Udaje! Odwróciłam się na bok. Nie mam ochoty z nim rozmawiać. Jednak po chwili poczułam jak Jaś przytula się do moich pleców. Uśmiechnęłam się lekko.
-Jak na pikniku...-wyszeptałam
-Tak-mruknął i zaczął całować moją szyję
-Miałeś być grzeczny-skarciłam go odwracając się w jego stronę
-Jestem.
-Yhy, napewno-powiedziałam przewracając oczami
-Uważaj, za tobą!-krzyknął nagle, a ja poczułam jak ktoś łapie mnie za noge. Krzyknęłam, ale Jaś zasłonił mi usta ręką.
-To tylko ja-mruknął gładząc moje udo
-Co?-zapytałam nie rozumiejąc
-To tylko ja-powtórzył śmiejąc się cicho-Ale się wystraszyłaś...
-Nienawidze cie-powiedziałam po chwili i odwróciłam sie do niego plecami. Cholera, jak mógł mnie tak wystraszyć? Naprawdę myślałam, że ktoś tam jest. I że ten ktoś złapał mnie za nogę. Słyszałam przyśpieszone bicie mojego serca. Pierwszy raz w życiu tak strasznie sie bałam.
-Ej, misiu...-powiedział Jaś pochylając się nade mną. Nie odpowiedziałam. Szczerze to w tym momencie najchętniej wypchnęłabym go przez okno-Przepraszam...
Dzisiaj mówi mi to już drugi raz. Tylko tym razem zapomniał dodać "Jestem idiotą". A nie, już zaraz będzie druga nad ranej. Więc wczoraj mi to mówił.
-Gniewasz się na mnie?-zapytał, a ja odwróciłam głowę w jego stronę. Nasze usta dzieliło kilka milimetrów. Jaś już chciał mnie pocałować, ale wtedy ja szybko odwróciłam głowę.
-Tak, gniewam się-powiedziałam tylko.
-Przepraszam-jęknął i wtulił twarz w moje włosy. Uśmiechnęłam się lekko, a wtedy on zaczął całować moje ramie.
-Jestem śpiąca-wymruczałam
-Yhym...
-Daj mi spać.
-Yhym...
-Przestań!
-Dopiero jak mi wybaczysz.
-Dobra, dobra...
-Co?-mruknął znów całując moją szyje
-Wybaczam! A teraz daj mi spać!
Jaś słysząc to przytulił się do moich pleców, a ja byłam tak zmęczona, że po chwili zasnęłam.

Obudził mnie czyiś śpiew. Cholera! Czy ja nie moge sobie pospać? Gdzie jest ten kto śmiał mnie obudzić? Podniosłam lekko głowę znad poduszki i rozejrzałam się po pokoju. Nikogo tu nie ma. Czyli to z dołu. Zeszłam po schodach i skierowałam się do kuchni skąd słychać było śpiew.
-Kto śmie mnie budzić?-mruknęłam wchodząc do niej
-Ooo! Obudziłaś się w końcu!-powiedział Janek przerywając na chwile śpiewanie i całując mnie w policzek-Jak sie spało?
-Dobrze...Ale byłoby lepiej, gdyby jakieś beztalencie mnie nie budziło.
-Beztalencie?-prychnął roześmiany otwierając lodówkę i wyjmując z niej sok-Ja widzę tu tylko mega przystojnego chłopaka, który przepięknie śpiewa i robi pyszne śniadania.
-Aleś ty skromny...
-A co? Nie mam racji?-zapytał uśmiechając się szeroko, a ja tylko przewróciłam oczami-Dobra, dobra. Jedz.
-Nie otruje się tą jajecznicą?-spytałam siadając przy stole.
-Raczej nie, ale jakby co przyjdę na twój pogrzeb-mruknął puszczając do mnie oczko
-I dlatego ty spróbujesz jej pierwszy.
-Ale ja chce jeszcze żyć...
-A myślisz, że ja nie?

Po śniadaniu wróciliśmy do pokoju. Jaś położył się na łóżku, a ja usiadłam obok niego. Po chwili zaczął mnie łaskotać. Zaczęłam się śmiać i błagałam, żeby przestał. W końcu złapałam go za ręce. Cały czas trzymałam je w uścisku, żeby przypadkiem znowu mnie nie zaczął łaskotać.
-Kocham cię-wyszeptał po chwili
-Ja ciebie też-powiedziałam i pochyliłam się w jego stronę, żeby go pocałować. Ledwo co nasze usta dotknęły siebie, a zadzwonił mój telefon.

_____________________________________________________________________

Wybaczcie, 

wczoraj się nie wyrobiłam.

Praktycznie cały dzień nie było mnie w domu.

Macie rozdzialik i czytajcie ;*

Przy okazji -

Martyna zaproponowała dodawanie na początku

kawałek z poprzedniego rozdziału.

Jak widzicie jest to już we wszystkich, 

bo jest to super pomysł <3

Czytasz? Komentuj!

♥ Dziękuję, że poświęciłaś czas na przeczytanie tego opowiadania  ♥

Zapraszam rowniez na  mojego aska