Rozdzial 26

W końcu lekko się ode mnie odsunęła i podniosła głowę do góry. Nasze twarze dzieliło kilka centymetrów. Lekko się pochyliłem, a nasze usta już prawie się styknęły...

    Nie odsunęła się, więc to było dla mnie jak pozwolenie. Lekko musnąłem jej usta. Już miałem pogłębić pocałunek, ale się odsunęła.
-Co ty wyprawiasz?-krzyknęła patrząc na mnie zdziwiona
-Prze...przepraszam-wyjąkałem
Chwile staliśmy w ciszy.
-Emm...Nic się nie stało-odezwała się w końcu-Po prostu...wiesz...jestem z Jasiem...
-Wiem, przepraszam-westchnąłem
-To...idziemy?-spytała po chwili lekko się uśmiechając
-Pewnie-odpowiedziałem odwzajemniając uśmiech

Przez całą drogę szliśmy w ciszy. W końcu znaleźliśmy się pod moim domem. Niezdążyłem nawet wyciągnąć kluczy, a drzwi już się otworzyły
-Masz piwo?-zapytał Adrian, a po chwili zabrał zgrzewkę z mojej dłoni-W końcu! Ile można czekać!
Po czym wszedł do środka zostawiając drzwi otwarte. Westchnąłem patrząc w stronę Marty. Uśmiechała się.
-Widzę, że masz gości-mruknęła roześmiana
-Eee...no...-mówiłem zmieszany-Mam nadzieję, że to ci nie przeszkadza. I tak zaraz sobie pójdą.


*Perspektywa Marty*

-Nie no. Rozumiem. Nie przeszkadza mi to...-powiedziałam uśmiechając się-Jeszcze raz dziękuję, że mogę tu przenocować.
-Nie ma sprawy-mruknął też się uśmiechając, a po chwili pokazał na drzwi-Panie przodem.
Roześmiana weszłam przez próg i pierwsze co zobaczyłam to wszędzie porozrzucane jakieś butelki, opakowania, papiery i ubrania.
-Eee...Przepraszam za chlew...-powiedział Kacper wchodząc za mną-Jak było więcej chłopaków to trochę...nabałaganili...
-Spoko-mruknęłam idąc korytarzem-Gdzie jest łazienka?
-Chodź...

Przeszliśmy przez drzwi prosto do salonu. Na kanapie siedział jakiś chłopak oglądający telewizję. Nie widziałam jego twarzy, bo szliśmy za nim.
-Adrian? To ty?-zapytał odwracając się w naszym kierunku-O, Kacper. Masz pi...
Przerwał, gdy zobaczył mnie. Powiem szczerze, że ja też byłam zaskoczona.
-Marta? A co ty tu robisz?
-Właśnie miałam cię spytać o to samo-mruknęłam patrząc na Maćka.
-Jak widzisz siedzę. A ty?
-Stoję.
-Ale o tej porze? I to tutaj?
-To i tak już chyba moja sprawa, nie?
-No mi możesz powiedzieć-powiedział roześmiany
-I potem powtórzysz to swoim kumplom? Tak jak z innymi moimi tajemnicami?-mruknęłam z kpiną w głosie. Tak, był dla mnie jak brat. Był. Bo już nie jest. Od pamiętnej imprezy na której się upiłam przez nakłanianie Bartka, ktory dobijał mnie mówieniem o Jasiu. A skąd o nim wiedział? Oczywiście Maciek mu powiedział.
-Co...?-zapytał zaskoczony
-Czyli się znacie?-przerwał nam konwersację Kacper
-Tak, ze szkoły-mruknęłam patrząc w bok w stronę drzwi-To tam jest łazienka?
-Tak-odpowiedział gospodarz, a ja momentalnie ruszyłam w jej stronę. Już dzisiaj miałam jedną kłótnię i nie chcę następnej. Co prawda jest różnica między kłóceniem się z mamą i z kolegą. Ale dla mnie to i tak było trudne. Kłócić się z osobą, której ufam. A przynajmniej ufałam jak w przypadku Maćka.

Niestety, nie mogłam przesiedzieć w toalecie całej nocy. Po kilku minutach wyszłam z łazienki. Trójka chłopaków siedziała na kanapie z piwami w rękach i oglądali mecz. Przysiadłam się do nich. Akurat piłkę nożną lubię oglądać, choć chyba już o tym wspomniałam. Kacper popatrzył w moją stronę.
-Eeee...jak nie chcesz oglądać meczu, to możesz pójść do mnie do pokoju, gdzie mam telewizor-powiedział po chwili
-Nie, nie-zaprzeczyłam szybko-Mogę pooglądać....
-No dobra...

Jednak po piętnastu minutach zaczęłam ziewać.
-Idź spać do mojego pokoju, bo zaraz nam tu zaśniesz-mruknął Kacper
-Nie...
-Już zaraz będzie trzecia-wtrącił się Maciek-Albo pójdziesz sama, albo cię zaniosę
Uśmiechnęłam się na jego słowa. I dlatego nazywałam go bratem. Bo był taki kochany, opiekuńczy...Stop! Marta, ten człowiek mówił wszystkim twoje sekrety. Nie jest godny zaufania.
-Dobra, widzę, że sama się nie podniesiesz-mruknął Maciek wstając z kanapy
-Czekaj, co ty rob...
Nim zdążyłam cokolwiek powiedzieć już byłam w jego ramionach. W kilka sekund zaniósł mnie do pokoju Kacpra i położył na łóżku.
-Nie jestem śpiąca-wymruczałam, ale on tylko przykrył mnie kołdrą.
-Słodkich snów-powiedział i skierował się w stronę drzwi
-Maciek...-zaczęłam, a on momentalnie się odwrócił
-Więc?
-Przytulisz się do mnie?
-Mam tam mecz-mruknął roześmiany
-Aha...-powiedziałam cichutko i odwróciłam się na bok. Szkoda...Nagle poczułam jak przytula się do moich pleców.
-Wiem, że coś jest nie tak. Jesteś rozdrażniona, przygnębiona, wszystko ci obojętne...co się stało?
Mała łza spłynęła po moim policzku. Wszystko mi się przypomniało. Wypadek i śpiączka Jasia, nieprzespane noce, kłótnia z mamą...

Nawet nie zauważyłam, a już wszystko mu opowiedziałam.
-Boże...to....straszne-powiedział przytulając mnie mocniej. Od razu zrobiło mi się lepiej. Tylko oczywiście wtedy musiał uaktywnić się mój rozum. Cholera. Marta, przecież ty....ten człowiek...
-Po cholere ja ci to w ogóle mówiłam?-spytałam odpychając go od siebie
-Cco?-wyjąkał zszokowany
-Przecież i tak zaraz wszystkim to rozgadasz-prychnęłam odwracając się do niego plecami
-O czym ty mówisz?
Zamilkłam. Łzy same spływały mi z oczu. Cholera, Marta! Weź się w garść! Co z tego, że człowiek, któremu ufałaś bezgranicznie okazał się fałszywym dupkiem...No tak. Te pocieszenie w moim wykonaniu...
-Ej, nie płacz-powiedział Maciek wycierając moje łzy
-Zabierz te łapy
-O co ci chodzi? Co ja zrobiłem?
-A może przypomnisz sobie, że mówiłeś wszystkim o moich problemach?!-wykrzyczałam nagle-Ufałam ci, myślałam, że trzymasz to w sekrecie, ale ty niee! Musiałeś porozpowia...
-Opanuj się, kobieto!-krzyknął przerwając mi-Nikomu nie mówiłem nic o twoich sprawach! Przysięgam!
-A Bartek wiedział o Jasiu. Powiedział, że im opowiadałeś o mojej nieudanej miłości.
-Cholera...-syknął odwracając głowę w bok
-Oooo, widzę, że jednak coś ci się przypomniało-powiedziałam z doskonale wyczuwalną kpiną w głosie
-Słuchaj. To nie było tak...
-A niby jak?-mruknęłam
-Rozmawiałem z Polą o Jasiu i nagle Bartek podszedł i zapytał się czy gramy...Nie wiem, może słyszał, może podsłuchiwał, ja się w to nie mieszam, ale naprawdę....nikomu nie mówiłem
-Nie wierzę Ci
Oczy Maćka momentalnie się rozszerzyły.
-Co? Ale...
-Wyjdź.
-Marta...
-Wyjdź!
-Słuchać was w całym domu-mruknął Kacper, który nagle się pojawił się w drzwiach
-Przepraszamy. A teraz wyjdźcie stąd, bo chce iść spać.
Oczywiście Maciek jak to on jeszcze się sprzeciwiał, ale w końcu Kacper wyciągnął go z pokoju. Popłakałam jeszcze przez chwilę, po czym wykończona zasnęłam...

Ktoś zaczął mną potrząsać. Otworzyłam lekko oczy i zobaczyłam nad sobą Kacpra.
-Obudziłaś się w końcu!
-Która godzina?-powiedziałam nieprzytomna
-Zaraz będzie jedenasta...
-Budzić mnie tak bladym świtem-mruknęłam zamykając oczy i przekręcając się na drugi bok
-Marta! Boże, jaki z ciebie śpioch!
-Trudno...Daj mi spać...
-Natalia dzwoniła...
-Yhym...
-Nie odbierasz od niej telefonów...
-Yhym...
-Jaś się obudził...
Momentalnie otworzyłam oczy.

_____________________________________________________________________

Nie jest jakoś mega, mega długi,

no ale krótki też nie jest, nie? ;*

Nooo, powiem szczerze, że jest dość długi

A ten kto powie, że nie...

Chciałam Was jeszcze przeprosić za to, 

że ostatnio rozdziały są co dwa dni,

ale mam zabiegane całe dnie i ledwo co wyrabiam się z pisaniem.

I jeszcze chcę BAAARDZO podziękować, 

będzie stuknęło już 30 tysięcy wyświetleń!

Dziękuję, kochaneeeee! <3

Czytasz? Komentuj!

♥ Dziękuję, że poświęciłaś czas na przeczytanie tego opowiadania  ♥

Zapraszam rowniez na  mojego aska