Rozdzial 22

-Ooo nie! Najpierw ty mi opowiedz jak tam nocka z Jaśkiem-mruknęła podnosząc jedną brew
-O boziu!-jęknęłam śmiejąc się
-No opowiadaj!
-Nie ma o czym. Przyszedł, obej...-przerwałam, kiedy zobaczyłam parę siedzącą przy oknie.

    Adam z Natalią. Co oni tutaj robią? I to razem? Kątem oka zauważyłam jak trzymają się za ręce.
-Na co tak patrzysz?
-Na nic
-Nie umiesz kłamać-stwierdziła Pola odwracając się
-Ehh...Na tamtą parę. Nie znasz.
-Yhy...-mruknęła lustrując ich wzrokiem-Pasują do siebie.
Czy ja wiem? Chociaż faktycznie...Ładnie razem wyglądają. W tej chwili podeszła do nich kelnerka. Adam wyjął portfel i zapłacił. Więc to chyba jednak randka. No nieźle.
-O, już wstają-westchnęła Pola odwracając się do mnie
-Tak, już wychodzą
-Dobra, to teraz opowiedz mi jak minęła noc z Jankiem
-Nie noc, ale i dzień-mruknęłam upijając łyk kawy, którą właśnie przyniósł kelner. Opowiedziałam Poli w skrócie co robiliśmy.
-Uuu, kręgle? Kiedyś chciałam cię wyciągnąć, ale...
-Dobra, dobra-przerwałam jej-Mów mi lepiej o tym swoim Piotrusiu
-Cudowny-rozmarzyła się-Zderzyliśmy się niechcący ze sobą w sklepie. Wylał na mnie kawe...
Przez kolejne pół godziny musiałam wysłuchiwać jak ją zabrał do restauracji, jaki był słodki, szarmancki itd. Cóż, jestem przyzwyczajona. Nie pierwszy raz muszę słuchać o jakimś jej "cudownym" chłopaku.

Kiedy w końcu skończyła wyszłyśmy z kawiarenki i pożegnałyśmy się. Przeszłam kilka kroków w stronę przystanku autobusowego. Sprawdziłam rozkład jazdy i usiadłam na ławce. Aż 10 minut. Ehh..Wyciągnęłam telefon i spojrzałam na wyświetlacz. O, sms od Jasia. Wysłał mi go 13 minut temu. Gdy przeczytałam treść uśmiechnęłam się lekko - "Jak się masz, mordko?". Do tego dołączone było też dołączone jego zdjęcie z różą. O boziu, jaki on kochany. Wystukałam kilka słów "Dobrze. Czekam na przystanku. A ty?". Oczywiście nie musiałam długo czekać na odpowiedź "Też. Jestem w domu z chłopakami. Chcesz wpaść?". Napisałam "Chętnie, ale nie będę wam przeszkadzać?", a kiedy przyszła odpowiedź, że nie wsiadłam do autobusu, który jechał w stronę domu Jasia.

W końcu byłam na miejscu. Zadzwoniłam dzwonkiem i czekałam. Po chwili drzwi się otworzyły i ukazał się w nich jakiś chłopak.
-Hej, wchodź-powiedział cofając się i robiąc mi miejsce. Posłusznie weszłam i zdjęłam buty.
-Tak w ogóle Adrian jestem-mruknął podając mi rękę
-Marta-uśmiechnęłam się ściskając jego dłoń
-Miło cię poznać. Chodź, reszta gra w salonie.
Weszliśmy po schodach, a po chwili znaleźliśmy sie w dużym pomieszczeniu. Ledwo co zobaczyłam trójkę chłopaków, a już Ariston na mnie skoczył.
-Hej, psiaku-powiedziałam głaszcząc go. W tym samym czasie Adrian usiadł koło trójki chłopaków.
-Ja wale...Nie, ta plansza jest...Wy znacie ją na pamięć pewnie...-zaczął Jaś, a ja podeszłam do nich i patrzyłam jak grają.
-Wygrałem!-krzyknął po chwili jeden z chłopaków
-Ja wam mówię, że wy na pamięć uczyliście się tych plansz-mruknął Jasiek
-Tylko tak mówisz, bo byłeś ostatni-powiedziałam roześmiana
-Ooo, Marta! Hej, nie zauważyłem cię!
Przytulił mnie, a ja pocałowałam go w policzek.
-Chodź, przedstawię cię. To jest Hubert, to Kacper, a to...
-Adrian-przerwałam mu, a Jaś patrzył to na mnie to na niego. Zaczęłam się strasznie śmiać.
Resztę popołudnia spędziłam z Jasiem i jego kolegami. Najpierw graliśmy w gry, potem śpiewaliśmy karaoke, a na koniec zamówiliśmy pizze i oglądaliśmy filmy. Muszę przyznać, że świetnie się bawiłam, ale byłam mega zmęczona.

Rano obudził mnie telefon. Nieprzytomna popatrzyłam na zegarek stojący na szafce nocnej. Za kilka minut będzie siódma...Spojrzałam na wyświetlacz telefonu, który ciągle dzwonił. Nieznany numer. Trudno, odbiorę. Ewentualnie skrzyczę tego kogoś, że budzi mnie bladym świtem.
-Halo...?
-Hej, Marta-usłyszałam, ale za nic nie mogłam się domyślić kto mówi-Tu Kacper
-Kto?-zapytałam marsząc czoło. Nie znam nikogo o takim imieniu...
-Kolega Janka. Spotkaliśmy się wczoraj.
Aaa no tak. Rzeczywiście.
-Obudziłem cię?
-Tak-mruknęłam-O co chodzi?
-Widzisz...Jaś miał mały wypadek...

_____________________________________________________________________

Powróciłam!

Macie rozdział ;*

Troszkę krótszy, ale tak mnie pośpieszałyście,

że nie miałam czasu napisać normalnego :'D

Ogólnie muszę Wam powiedzieć, 

że zasmucił mnie Wasz spadek aktywności.

Chyba tak bardzo nie zależy Wam na blogu...

Najpierw były 62 komentarze, później 49, 

aż ostatnio tylko 30

Czytasz? Komentuj!

♥ Dziękuję, że poświęciłaś czas na przeczytanie tego opowiadania  ♥

Zapraszam rowniez na  mojego aska